Nga Dritan Gega
Çdo fundjavë shkoj në kalërim. Kësaj rradhe, duhet të kalëroja një kalë te quajtur Kastor. Kur dola jashtë fermës me kalin dhe grupin tim dhe me instruktoren Kristinën ne bëmë pak trok. Pak më vonë ,kur po ecnim na dolën dy qen, një i bardhë, tjetri i madh kaf dhe pak i zi. Ata donin që ne të iknim prej andej,por Nasho iu vërsul (qeni i stallës së kuajve) gjithashtu dhe Diana (mamaja e Nashos). Ata bënë një luftë të egër por në fund fitoi Nasho dhe Diana. Zeusi as e çau kokën fare se çndodhi as Kastori as Kronosi dhe Epiri. Vetëm Aoosi u tremb pak . Kur mbaroi lufta mes qenve ne ikëm prej andej duke u ngjitur në kodër me kanter (kanter: ecja e dytë më e shpejtë). Disa kuaj gjatë ngjitjes rrëshkiten pak por nuk kishte pasoja fare. Ne u kënaqëm shumë me kuajt, por më shumë u kënaqëm me Nashon dhe Dianën sepse na mbrojtën nga rreziku. Me ne gjithashtu ishte dhe Deborah me një kalë të quajtur Kronos. Dedorah nuk bëri shumë vrap me ne sepse Kronosi është akoma i vogël . Ajo erdhi sepse donte të trajnonte Kronosin për tu bërë një kalë më i mirë , jo se s’është i mirë por unë e kam fjalën tek durimi, sepse kur vrapon shumë i dhëmbin pak këmbët. Kur u kthyem në stallë bëmë disa xhiro rreth e rrotull. Kur zbrita nga kali u tregova të gjithëve cfarë na ndodhi. Bëra dhe dy, punë: i mbusha ujë kuajve dhe rregullova çapsat në çiftet e duhura. Për punën e dytë me ndihmoi Ani dhe Aba. Kristina ishte shumë e kënaqur me Nashon dhe Dianën. Kur u kthyem në shtëpi edhe ne ishim shumë krenar për Nashon dhe Dianën.
